Bekpek 2018: volle kracht vooruit!

Eén weekend per jaar gaat heel Flink ‘offline’ op de zogenoemde Bekpek. Naast een nieuwe bestemming, is er ook een nieuw element toegevoegd; de strijd met maar vooral tegen elkaar. Opgedeeld in 3 teams (de Flaminkukels, Unicornies en Locodillen) gewapend met team-outfits en onder leiding van een omkoopbare spelleider Jack (Bianca) Sparrow begon de strijd al voor vertrek.

Aangekomen in Harlingen werd het tijd voor een tussenbiertje, een hapje bij de lokale Italiaan en werd er een verjaardag gevierd! Veel tijd voor het vieren van de verjaardag was er niet, de boot moest uitvaren. Nadat iedereen gecheckt had dat écht alle spullen op de boot waren, was er toch iemand een weekend echt ‘offline’. Oeps, de telefoon ligt nog in de auto! Teruggaan was geen optie, we moesten de haven uit en voor het donker op de eerste overnachtingsplek zijn. De handen gingen flink uit de mouwen. De bestemming is op tijd bereikt en de zonsondergang was prachtig!

Met het invallen van de schemering, werd de strijd tussen de teams weer voortgezet waarbij valsspelen niet onbekend was. Gelukkig kunnen de Flinkerts heel goed tegen strijd, is iedereen super sportief en wil niemand echt heel graag winnen. NOT!!! De verhitte strijd werd snel vergeten met een drankje en een dansje, waarna de gitaren gestemd werden om benedendeks nog (vals en luidkeels) enkele ballads in te zetten. De gitaristen waren zo enthousiast dat de vingers letterlijk kapot gespeeld werden. Dank Ewoud en Don!

Dat er tot in de vroege uurtjes gezongen was, maakte de schipper niets uit en er werd al vroeg weer gevaren. Een enkeling had even tijd nodig om op te starten. De één deed dit met strak voor zich uit staren, de andere met een flink ontbijt van eieren met spek. Met wat frisse lucht en de korte zeiltocht naar het wad was iedereen in no-time weer bovenop de (veel te) korte nacht. Na een goede wandeling en het trappen van een balletje ging de strijd weer onverminderd verder…..wie kan het best overgooien met eieren? Sommige Flinkerts waren hier echt heel goed in... wat uiteraard direct gesaboteerd werd door andere teams.

Bij vloed vervolgden we onze koers naar de haven van Vlieland. Dit ging niet zonder slag of zandbank. Maar schijnbaar kan je 18 Flinkerts op de voorkant van de boot zetten en dan kom je van het wad af. De zeilen werden weer gehesen en bijna iedereen was druk in de weer. Onderweg lieten enkele zeehondjes (kijk dieren!) zich van dichterbij zien.

In de haven van Vlieland aangekomen begon de zon te schijnen, ging de wind liggen en werden de omstandigheden perfect voor een (tussen)biertje, een klein dansje en een BBQ. Onder toeziend oog van de rest namen 3 Flinkerts een frisse duik… de duik zag er bij de een wat soepeler uit dan bij de ander. (Auw Ewoud!)

Een Bekpek is geen Bekpek als er geen kampvuur is geweest! Op het strand van Vlieland werd er dus een klein vuurtje gebouwd. En wat past er goed bij een kampvuurtje… een gitaarmuziekje en een drankje. En mijmeren over ‘vroeger’, toen alles nog anders was…..in de zeevaardij! Toen we nog 100 jaar op zee zaten.. en een Bekpek nog niet bestond. :) 

De volgende morgen werd de haven op tijd verlaten. Net buiten de haven begon de ontbijtploeg met het bakken van de pannenkoeken. Met een goed gevulde maag, werd de koers huiswaarts gezet.

Onderweg kwamen we weer de nodige zeehondjes tegen en werden alle zeilen gehesen. De schipper zag nog een klein zandbankje over het hoofd, waardoor we iets later dan gepland in Harlingen aankwamen. Moe, rozig van de zeelucht, rood uitgeslagen van de stiekeme zonnestralen en vol met nieuwe verhalen zat de Bekpek er weer op. Het was lachen, gieren en brullen. Het was heerlijk, het was hard werken en het was strijd met en tegen elkaar. Bianca, Lisette en Trea, bedankt voor de organisatie!!

Bekpek 2018, wat was je leuk!

En oh ja, de Locodillen hebben de strijd gewonnen....